تمام جاده را به تو می اندیشم
هیچ تابلویی ایستم نمی دهد ،
وقتی برای رسیدن به تو
از باد و ابر سبقت می گیرم ...
تاریکی صدای ملتهب اش را به گوش جانمان رساند
خواب خواست بر سر پلکهامان آوار شود
پاها ناهمواری راه را به سستی میرفتند
چشمها در خسوف کامل بود
در این حجم عبوس
ناگاه
خورشید از مادر کوه زاده شد
دستی بالا رفت دستی پرشکوه
و آگاهی فریاد زد
سلام بر آفتاب ...