« باد ِکُوش»

 

 مِثِه شیری کَمُردِن توی ِگـَرگور

 نَدادِن جُن غـُلُم تو خَلوتِ خور

 یَه روزی بی رقیبُ سرتوهف سنگ

 حالا کَفتِن یَه گوشه نئشه ی ِبنگ

 بُسوزِد عاشقی داغونِش ایکِه

 هَمُن روزی که قصد جونُش ایکِه

 با تیزی بَپ سلیمَه بـِی اُ چَن بار

 « خط انداخته ببین اینجا رو سرکار»

 بُدو بارُن که عاشق خیلی تـُو شِن

 ولی شامس کجِش ای باد کُوشِن

 سلیمَه جفت در نِشتِن رو تابوک

 دِگـَه کِیفش مِثِه سابق نَهـِن کوک

 چشِش وا لاکِ سرخِن روی ناخن

 وا یادِش خوب اَتا وقتی تو دالُن

 پسینی که غـُلُم با خیلی دل دل

 شَبوسی بـِی دو تا چـِش توی ِکَنجِل

 غـُلُم هم بـِی تموم مَحلـَه ایگفت

 سلیمَه توی ِ گوشُم بَـــَـــَــ ، لَِه ایگفت

 بُدو بارُن که عاشق خیلی تـُو شِن

 ولی شامس کجِش ای باد کُوشِن

 یَه ماه بعدش بهانِه ایوا سلیمَه

 « دلُم وا خواسگار اولیمَه »

 جدا بو رَ سراغ خالو صابر

 کویتِن روزگارش توی ِ بندِر

 که اُ هم خوب تُو ایدا بـِی سلیمَه

 شُوی که ماه ِ کامل، بو دو نیمَه

 بُدو بارُن که عاشق خیلی تـُو شِن

 ولی شامس کجِش ای باد کُوشِن