« کِی اَتی »

 تو منتظرتو خونه و مِه سر کار خسته و خُو

 اِمگو که 6 اَتام ولی، یه حس اگه زودتر بدو

 کلید اکردم روی درنیم دور وا چپ در باز ابو

 دستون مهربون تو وا سوی مه دراز ابو

 دس اکشی رو صورتم وا زیر لواگی بمن

 یه استکان چای داغ یه لو که داغترن اَ اُن

 رنگ اگِرد خونه دل وقتی که تو خونه بشی

 وقتی که روبروی مه تومود خو دَس اکشی

 چطورابوغیظ بکنم دل ابَری وا خنده ای

 منت چشمات اکشم خوب افهمم یه دنده ای

 یه وقتنی حال اکنم، ادای تو در بیارم

 دنبال مه بکی و هی بالش بکوبی تو سرم

 یه شوکه ناخوش استرم 40درجه تـُو، تو تنم

 مگو که تا صب امرم  مه ناتونم مه ناتونم

 ته گوتو گوشم هیچی نین، وا پاشویه نیازته

 تا خود صب گریک ته که، سرت رو جا نمازته

 امروز اَ اُن روزُنیه که حال مه تا شو بدن

 خونه نه اَستری و مه دلتنگیُم نه ایکدن

 که با یه پک یه پیک فقط حال مه خوب بَشِد تمُوم

 حتی صدات تو گوشمه زیر دوش سردِ حموم

 خیره اَبُم به عکس تو که رو دیوار یه دلخوشین

 صدای پات رو پله ون ، دوای درد مه همین