« دیوانه ای در من »

  

دیوانه ای درجسم من  

گاهی تکانی می خورد  

با زوزه ای سگ می شود  

تا استخوانی می خورد   

بی شک تنش درگیر شب  

بی ماجرای روشنی  

یک دلشکسته با کمی  

دلشوره های بهمنی 

دیوانه ای بی ادعا    

در دامن ناباوری    

یک سنگ تیپا خورده با    

تلفیق کوری و کری  

رد تقاصی در دلش   

نامادران یائسه  

شیخی به نور آلوده و  

تا نیمه پر از وسوسه  

یک انقلاب بی صدا  

بر صندلی راحتی  

وهم دیازپام و کراک  

حس چریکی پاپتی  

تا بامداد و حادثه  

خاکستر شعر فروغ  

مردابیان بی نشان  

عالیجنابان دروغ  

نرخ صفای سینه و 

تار شکسته بی صدا   

بی تابی مرغ سحر   

تصنیفهای بی ریا  

قدیسه های کاغذی   

عفریته هایی نو ظهور 

درباریان  مضحکی   

در جامه ی اهل قبور  

فریاد رسوایی کشد  

مردی درونم مست مست  

بوی خیانت می دهد   

حتی همین بانگ الست  

    

                     

                               شاملو : « تمامی الفاظ جهان را  در اختیار داشتیم  

                                                  و آن نگفتیم که به کار آید

                                 چرا که تنها یک سخن ، یک سخن در میانه نبود   

                                                               آزادی 

                                                 مانگفتیم تو تصویرش کن »