چشمانت خنیاگریست

که بی مثال با هر طلوع دلبری را سرود می کند

آن گونه که پرستوها از کوچ باز می مانند و

هیچ خرگوشی به خواب زمستانی نمی رود 

هنوز رد انگشتانت بر نیل رگم مانده

و معجزه را برای فراعنه ی چشمانم تفسیر می کند

پیشانیت آبستن بوسه های بی جانم

همچون اولین دیدار

پلک بگشا بر وسعت بی تابی ام

بانوی صبور من ...