« یلدا »

با حس و حال آواز، یک شب کنار ِ یلدا

آتش به جانم انداخت، زخم سه تار ِ یلدا

بالا بلند من نیست، از جنس درد و پاییز

باید که زندگی کرد، در نوبهار ِ یلدا

تاج طلای خورشید، ارزانی شما باد

من شب پرست و عاشق، با اعتبار ِ یلدا

من ذره ذره گشتم، در های و هوی ِدنیا

آن هم غبار ِ راه ِ، آن تک سوار ِ یلدا

در معبد دو چشمش، شور ِ دعا و عرفان

او بی قرار باران، من بیقرار ِ یلدا

وایم اگر که روزی، از چشم من بکوچد

سر را به سجده سایم، در انتظار یلدا ...