تمام عمر را رنجیدیم

با هراس هایی که با ما زاده شده بود

و اینسان در آرزوی شورها و آوازها

سازهای ناکوک را زخمه زدیم و گریستیم

ما را با شکسته ی خودمان تنها گذاشتند

آن زمان که الفبای آینه را آموختیم

آه یلدا ! دیرین شکوه شب ایرانم !

ما را خیال تو عاشقانه تر است ، 

 تا بفریبدمان خورشید کاغذی

به نام مقدس روز ...