با من بیا من مرد توام  

من آشنای درد توام  

به این سنگ سیاه که عادت می کنی  

تنم در گور ، هزارسال می لرزد   

خوابهای مومیای ام می پرد  

با من بیا و دریچه ای به تنت باز کن  

بهشت تو دیدن دارد  

من مرد نامرد توام  

کشفم کن  

جمجمه ام را گلدان شعمدانی کن  

جناغم را بیلچه باغچه های داوودی کن  

بازم یاب  

درگیرم کن  

پیرم کن  

مهره هفتمم را گردن آویزت کن  

ساق هایم را خوب بتراش  

شکسته نستعلیق بنویس  

با همین چشمهای خیس  

با همین چشمهای خون  

با جنون  

بند بند انگشتم را جوهری شراب کن  

مست شو  

تا می شود این شعر را سراب کن ...