یه عکس قدی، تو دست راستش
لم داده رو مبل، خیلی می خواستش
اونقد که حتی، باور نمی کرد
یه روزی میره، بی برو برگرد
یه برگ میون ِ، لب کبودش
انگار نمی خواد، بخوابه دودش
اتاق سرد و، یه چن تا پوسترDead Man ِ جارموش، چشمای فاستر
رو فرش قرمز، پوتین خاکی
کتابا رو میز، هر کی به هرکی
صفحه ی TV ، بر فکی می شه
نخ سفیدی، که لای ریشه
غذای سوخته، رو گاز ِ روشن
ترکیب کنزو، با بوی روغن
یه بطری ویسکی، ولو شده کف
بیرون زده از، تو دهنش کف
سمفونی 9، صدای آخر
یه سایه آروم، رد می شه از در
نور کمی از، شیشه می تابه
رو چشمایی که، نبسته خوابه
پلیس چشاشو، با دس می بنده
یه عکس قدی، هنوز می خنده
سَرُ می کوبم به دیوار، تا فراموشی بگیرم
بهتر ازاینه که روزی، صد دفه بی تو بمیرم
توی این روزای دلگیر، هیچ کسی دلواپسم نیس
آخرش دوست دارم رو، سر بریدن با دو تا هیس
هر کی اومد زیر بارون، پایه ی درد دلی شه
جا زدش از ترس اینکه، نکنه پاهاش گلی شه
سخته وقتی تو هیاهو ، با خودت تنها نشستی
هیچ کسی نمی پذیره، تو رو اونجوری که هستی
سخته با دستای روشن، بگن همدست شبی تو
پس بدی ساده تقاص ِ، جرم یک نفر شبی تو
حالا که حتی تو آینه، یه غریبه روبرومه
رد دستای نجیبش، هنوزم روی گلومه
می خوام از خودم بترسم، تا تو تنهایی نمیرم
انتقام دیگرونو ، از خودم تنها نگیرم
بعد تو موندنی نیستم، خودت اینو خوب می دونی
حالا تصمیم با توئه که، بر می گردی یا می مونی
تو منتظرتو خونه و مِه سر کار خسته و خُو
اِمگو که 6 اَتام ولی، یه حس اگه زودتر بدو
کلید اکردم روی درنیم دور وا چپ در باز ابو
دستون مهربون تو وا سوی مه دراز ابو
دس اکشی رو صورتم وا زیر لواگی بمن
یه استکان چای داغ یه لو که داغترن اَ اُن
رنگ اگِرد خونه دل وقتی که تو خونه بشی
وقتی که روبروی مه تومود خو دَس اکشی
چطورابوغیظ بکنم دل ابَری وا خنده ای
منت چشمات اکشم خوب افهمم یه دنده ای
یه وقتنی حال اکنم، ادای تو در بیارم
دنبال مه بکی و هی بالش بکوبی تو سرم
یه شوکه ناخوش استرم 40درجه تـُو، تو تنم
مگو که تا صب امرم مه ناتونم مه ناتونم
ته گوتو گوشم هیچی نین، وا پاشویه نیازته
تا خود صب گریک ته که، سرت رو جا نمازته
امروز اَ اُن روزُنیه که حال مه تا شو بدن
خونه نه اَستری و مه دلتنگیُم نه ایکدن
که با یه پک یه پیک فقط حال مه خوب بَشِد تمُوم
حتی صدات تو گوشمه زیر دوش سردِ حموم
خیره اَبُم به عکس تو که رو دیوار یه دلخوشین
صدای پات رو پله ون ، دوای درد مه همین
کجا بودی که من بی تو شاید ازغصه می مردم
خدا می دونه این روزا تو تنهایی کم آوردم
ببین قلبم صدا داره بزار دستاتو رو سینه ام
تو اینجایی یا من دارم دوباره خواب می بینم
به موقع اومدی خوبم چراغ خونمون روشن
کنار گرمی دستات چقد خوشبخته دست من
لباس عید تو اینجاس اونم قــَدرت رو می دونه
هنوز بوی تو رو می ده مثه هر جای این خونه
بیا نزدیک تر عشقم بیا تا اشتیاق من
به این چشمای کم طاقت چشات آهسته می خندن
یه دنیا حرفِ دلتنگی نشد فرصت بگم با تو
امان از بوسه های تو که بند آورد نفس هامو
تو با شب هم قدم می شی ؟ کسی که خوابمو دزدید
کسی که توی بیداری چه کابوسی به من بخشید
نگام آهسته می چرخه به سمت قاب دلتنگی
که خیس ازاشک مهتابه تو داری با کی می جنگی؟
تو آغوشی که بن بسته چرا جامونده احساسم
من این حسو نمی فهمم من این حسو نمی شناسم
تو خواب تو نمی گنجم تو که دنیامو می سازی
داری از روزمن می ری به شب چشماتو می بازی
یه نیمی از تو تاریکه شبیه ی غصه های من
ببین دستامو می لرزه کنارنیمه ی روشن
نگام آهسته می چرخه به سمت قاب دلتنگی
که خیس ازاشک مهتابه تو داری با کی می جنگی؟
تو آغوشم تن سردت داره آهسته می میره
هنوزم پنجره بازه چشاتو خواب می گیره